Hayatımın öyle bir dönemindeyim ki ilk kez "o" diye biri yok.
Ne tanrı, ne eski sevgili, ne tanıdığım insanlar ne de gelecekten birine seslenesim gelmiyor. Kimseyle bir derdim yok, kalmamış. Hem büyük bir insan ihtiyacı içindeyim hem de kimseyi tanımaya enerjim yok. Daha fazla insan tanıdıkça daha çok içime kapanır oldum.
Benden bir ruhsuz, hissiz, uyumsuz, sizden biri yaratmayı nasıl başardınız?