Hastasın sen. Her şeyi herkese kendi istediğin gibi anlatıp, herkesten ''yönlendirilmiş herkesten'' kendi istediğin şekilde onay alma hastalığına yakalanmışsın. Kafanın içini susturabilmek için sürekli konuşuyorsun ama yine de susmuyor. Susmadıkça daha çok konuşuyorsun ve yalnız kalmaktan ölesiye korkuyorsun. Kendinle baş başa kalabilseydin beni belki olduğum gibi görebilecektin ama geçmişe dönebilmek kadar imkansız bir şey. Geçmişte gereğinden fazla sevgi gösterisinde bulunmuştun; şimdi de gereğinden fazla nefret gösterisinde bulunuyorsun, hepsi bu.
Geri kalan her şey, herkes araç, bahane, fasa fiso...