Öncesini bilmem, 80'li yılların sonuyum ben.
Eti senin kemiği benim denilen çocuklardık biz,
Öğretmeninden dayak yiyince evde söyleyemeyen çocuklardık. Söylesek kim bilir ne yaptın da o Öğretmenin dövdü denileceğini bilen çocuklardık.
Kıymetliydi Öğretmenler..
Biz evde bir/iki çocuk ile uğraşamayacak duruma geliyoruz, Öğretmenler ne yapsın diye düşündüklerimizdi. Bizim sınıf 50 kişi idi.
Soba yakar, badana boya ile uğraşırdı.
Lafta değildi, cidden Anne/Baba konumundaydı.
Bugünlerde ahkam kesilen, karşısında küfür edilen dahi kendine sövülen bir mesleğe dönüştü.
Dövülenleri ya da öldürülenleri düşünmek bile can sıkıcı..
Kıymetli ve elleri öpülesi Öğretmenlerimin, 24 Kasım Öğretmenler günü kutlu olsun.