Bazen yaşamak ölmekten beter geliyor
Yüreğin acıyla birlikte boşta kalıyor
Şu kısa ömürde seneler boşa geçiyor
İnsana yaşadığını sızılar hatırlatıyor

Mutluluk kelimesi çok uzak kalıyor
Sanki bu kelime hayal kurmamıza yarıyor
Zamanla geçen her mevsim
Değerli duygularımızı çalıyor

İnsan kısa bir süre isyan ediyor
Zamanla agresif biri olup çıkıyor
Yaş ilerleyince sanki pes etmişcesine
Alev alev yanan yürek duruluyor

Artık insan geçmişle yaşamaya başlıyor
VE sona yaklaştığını gittikçe anlıyor
Hayatımı düzeltebilirmiyim diye sorular yok artık
Çünkü her insan bu şekilde koybolup gidiyor

Yaşadıkların senden sonraki insanlara
Öykü olmaktan başka bir işe yaramıyor
Her yeninin gelmesinde
eskilerin unutulması gibi
Oda unutulup gidiyor