zaman eski gün hala yenigün
bir çiçek sevdim tam haftada yedigün
mağrurdu başı kalem gibiydi kaşları
zaten beni öldüren değilmiydi zehirli bakışları
bir yağmur halinde indi garib gönlüme
torosların kokusu vardı hala üzerinde
eğildim koparmak istedim bir kin belirdi gözlerinde
irkildim kaçmak istedim üzüntü ile ağladı dizlerimde