| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | zaman öyle garip geçiyor ki. sanki uzansan dokunacaksın. ama yanında gezinmesine rağmen elini uzatmaya korkuyorsun. dışardaki havayı görüyorsun değil mi? ne güzel. bu güzel havayı ancak görebiliyor ve havasını içimize kadar çekebiliyoruz. peki ya dokunabilseydik! çok daha güzel olurdu galiba.
elini pencereden çıkar ve "dokun"... dokunabildin mi bakalım havaya? içini bir hüzün kaplamıyor mu peki? dokunabildiysen bir hoş olmuyor musun? şımarmıyor mu yüreğin? işte.. işte sen beni bu kadar güzel şımartıyorsun. ama farkında değilsin! çünkü sen zaten varsın. ve işte ben de seni havaya dokunamayan eller kadar çok özledim...
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |