Realist insanlar için konuşuyorum.
Karşıdaki insanda kusur bulamadığınız andır. Karakter, fiziksel, davranışlar vs.
Bir de aksine kendinde hata bulursun hep ona layık biri değilsin gibisinden.
Normalde herkeste bin bir kusur bulurum kimseyi de düzeltmeye çalışmam. Gerek iş ortamında gerek sosyal ortamda. Ya uyum sağlarım diyalog devam eder ya da hiç efor sarf etmem.
Fakat birine gerçekten aşık olduğunuzda fark ediyorsunuz ki; aşk pek de algoritmalara dayanmıyor.
Birini seviyorsunuz ve gözünüz hiç bir şey görmüyor.