| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | fii tarihte, anadolu'nun bir şehrindeyiz... merkezde saat 22.00 civarı hayat bittiği için, işkembe yiyelim dediler. yiyelim dedim. bölgeyi bilen bir arkadaş, karanlık ara sokaklardan geçerek, bizi bir restaurant'a getirdi. sokakta yanan tek ışık, adamın dükkanı...
neyse girdik içeri, sağ masada 4 kişi var, solda baba-oğul var. bir de biz... toplam 10 kişi...
yemek geldi, ekmeği böldüm, ağğğğğzıma...attım... başımın üstünden su dolu bir şişe uçtu. dükkan vitrini patladı. sandalye peşi ardı sıra... bir anda garson yerde, baba-oğul yandaki dörtlüden dayak yiyor, ekmek hala ağzımda, ağzım açık... aşçı elinde kepçeyle gardını alıyor... bir motorhead şarkısı olsa, film sahnesi olur...
genel görüntü bu.. böyle 5 dk kadar sürdü.
5 dakika sonra( sanırım küçük yer olması sebebiyle) polis geldi... kavga edenleri yaka paça dışarı çıkardı, ekip aracına koydu. ağzımda ekmek var, konuşamıyorum. başımı çevirdim. bizden biri yok. ekip otosuna baktım, bana bakıyor. bölgeyi bilen arkadaş... onu da almışlar...
lan aman dedik, durun... dinlemediler. hızla polis aracının arkasına takıldık, karakola geldik.
yaran kısma geliyorum; bizim aracın içinde, yolda acıkırız diye, pastaneden kurabiye yaptırmışlar. hızla binince, kucağıma almışım. (bildiğin misafirliğe götürülen, kutulu, kuru kurabiye) karakolun önünde inince, o heyecanla, elimden bırakmadan içeri girdim.
komser beni gördü, yanına çağırdı;
gecenin 23.00 suları... "arkadaşını içeri aldığımız için hayırlı olsun'a mı geldim evladım dedi."
anlamadım.
gözüyle, kutuyu gösterdi.
anladım...
sinir patlamasıyla, gülme krizine girdik. herkes gülüyor, ben "bu ne? leyla ile mecnun dizisine döndük" diye kendime gülüyorum.
zar zor konuşarak, arkadaşımızın durumunu izah ettik... saldılar.
bir daha işkembe konusu... ı ıh açılmadı
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti. |