| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | Kalbim acıyor. Bir manyağın birini öldürmek için evden çıktığını söyleyebilmesi, ailesinin hasta olduğunu ama tedaviyi kabul etmediğini, eline kelepçe takıp dolaştıracak halimiz yok gibi savunmalar yapması, gencecik bir kızın sadece o manyakla aynı yolda yürüyor olması sebebiyle öldürülmesi kalbimin kaldırabileceğinin çok üstünde bir acı. Bir nefret, öfke. Adaleti kendi çocukları mevzu olduğunda hiçe sayanlar, her şeyi kendi kılıfına uydurmak isteyenler ve öldürülmüş olanın ailesini hiç düşünmeden pişkin pişkin konuşabilmeleri... Bu artık en zorlayıcı simülasyondan da öte bir şey. Sadece sokakta yürüyor, kalacağınız yere gidiyor olmanız bile ölmenize sebep olabiliyor. Çok üzgünüm. Bunlara hiçbir şekilde indirim yapılmamalı, hiçbir anlayış gösterilmemeli, madem çocuğun hasta o zaman kontrol altına alacaksın. Kendin diyorsun HASTA!
İş hastalığı kontrol altına almak olduğunda önemsenmiyor ama bir suça karıştığında ilk sığınılan şey hastalığı. Hadi oradan!
________________
''kollarından boşluğu
fırlat soluk aldığımız uzaya; belki kuşlar
daha derin bir uçuşla duyar genişleyen havayı.''
|