 O buz tutmuş yüreğin ısıtmıyor ellerimi artık
Soğuk bir kış akşamı ayazında ellerim değil yüreğim buz tutmuş
Ne dermanım kalmış ne bir damla akıcak göz yaşım..
Ne kışlar gördü bu yüreğim ama hiç bu kadar incinmedi hiç bu kadar yıkılıp yerle yeksan olmadı...
Her gidişin'de o acaba mı diye hissettiğim ne varsa şuan bu bendeki sende yok olup gitti.
Sen tek beni değil, bendeki senide alıp gittin
O buz tutmuş yüreğimde şuan sadece nefret dolu bir sen kaldın geriye.
Oysa'ki ben seni uçsuz bucaksız mesafelere rağmen sevmiştim
Ne acıtır ki insanın canını bir uzakta'ki sevdiği kadar.
Ama artık sevinçler yerini hasretlere bıraktı
Son buldu artık geceler boyu özlemli bekleyişler...
Şimdi ben acıyla nakşedilmiş bakışlarını içime hasp ediyorum.
Ve artık yüreğim ölü şehirler kadar sükunet içinde..
Kalbim darmadağın olsada bıraktığın o eli tekrar tutacak bir sevgi kırıntısı dahi kalmadı bedenimde.
Biliyor musun.?
Ardıma dönüp bakıcak, cesaretim de yok benim.
Bilirim ki o gözlerine bakınca bir çift göz değicek gözlerime, kal diye..
Ve artık ay kararıp gölgeler düştükçe bir, bir içime ben yanacagım hasretinle buz tutmuş yüreğinde.. |