|
İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!
|
|
bulutların arkasında kalmış bir günde, geçmişin silikleşmeye başlamış zamanlarından dipdiri çıkıp gelmiş şarkı.
insan vaktiyle nitelikli acı diye çektiklerini özlüyor. içine başka şeyler karışmamış, tek bir şeyden oluşan o saf yanılgıyı özlüyor. bir illüzyon olduğunu idrak ettiklerini bile özlüyor. yanılmak güncel siyasi pisliğe bu kadar malzeme olmadan önce, yani mazide, yani bu şarkının çıkıp geldiği puslu geçmişte şimdiki gibi çirkin bir şey değildi. yalnız, acı vericiydi. dünyanın sonuydu zaman zaman. sanıyorduk öyle, çünkü insandık. insan zannedebilen tek canlı çünkü.
eh şarkı, vaktiyle hangi hikayelerden girdin hayatıma, dönsem de hatırlayamıyorum. kendimi ama, hatırlıyorum fena halde. o balkon demirine tutunan ellerimin içindeymiş şimdi bulamadığım her ne var ise.
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti.
|