mutluluk toplumun mutluluğudur, çöplerini çocukların karıştırdığı bir ülkede yüzbinlerce lira verip aldığın arabanın içinde mutlu olabilecek misin sanki? bence herkesin mütevazi evlerde yaşadığı yunanistanda her akşam kolezyumda bir sanat gösterisi izleyen insanlar senden çok daha mutluydular.

bu noktadan sonra sevdiğim yazar emre yılmaz'dan bir alıntı paylaşacağım isteyen okuyabilir
birçok açıdan bizlerden 2500 yıl ilerde olan yunanlılara göre ise, mutlu olup olmamak önemli değildir. mutluluğa layık olmak önemlidir. mutlu olmak istiyorum diyen adama önce bir sorarlardı – sen mutlu olmayı hak ettin mi, bakalım? hak edebilmenin şartı ise erdemli olabilmekti. erdemsiz insanın serveti, sıhati veya kudreti onu hiç bir zaman mutlu yapmaya yetmezdi. oysa erdemliler zindanlarda bile mutluydular.
* servet, aptalların yegane erdemi,
erdem ise akıllıların yegane servetidir.
veya,
“vita non est vivere sed valere”
hayat sadece yaşamak, yaşayabilmek değildir, enayiler. bunu zaten örümcekler, karasinekler ve kertenkeleler bizlerden daha iyi başarıyorlar.
hayat, yaşamaya layık olmaktır