30 Eylül 2021, 14:18
|
#1 |
ad ASTRA per ASPERA  |  Kördüğüm - Şiir - Gülümse
KÖRDÜĞÜM
Bir ses, geceyi nefes gibi çeken içine
Bir kesik soluk, çelişkilerimi anlatır her iç çekişimde.
Kimseden beklemem umut ışığı
Ruhumdaki tavan arasının
Bozuk lambası yeter de artar bile…
Uzanıp tutamadığım cevaplarla dolu yüreğim
Ben kimi sevdim, kimi bekledim
Bilmiyorum
Sen mi?
Seni emin ol hiç tanımıyorum!
Yangın yeri derler belki
Oturduğum duman altı hayalleri görseler.
Kimseye ihtiyacım yok,
Bana can verenden başka biliyorum
Dua dua büyüyen bir hicran var içimde;
Gözlerimden damla damla akan,
Ama ruhumdaki kördüğüme
Bir ilmek daha atmaktan geri kalmayan
Bir hicran var içimde…
Sanma ki sanadır bu yakarışım
Ben senden geçeli
Ve aşkın sahibine yöneleli
Bir gözyaşı dolu gece oldu…
Satırlarımsa karanlığın sahibine bir af dileğidir,
Kalemimin ucundan kanım sızan…
Hakkın olmayan bir damla suya dahi uzandığında
Anlayacaksın beni…
Ve duyacaksın hafif alaylı gülüşlerimi
Sen beni, ruhunla kalbin çatıştığında anlayacaksın belki
Ama sanmam…
Bugün ya da yarın adımı bile unutursun orası belli
Ki tek dileğim gözyaşlarımın sahibinden
Hatamı affetmesi
Ve senin de
Bu gece karası kelimelerin dökülmesinde
Sorumluluğun varsa eğer,
Beni anlamadan ölmemeni nasip etmesi…
Suçun yoksa zaten,
Emin ol ödüyorum ben kendi diyetimi…
....
|
|
| |