Ah o Vefa ne güzel bir duyguydu?
Vefakar insan çok azdır bu dünyada.
Aslında bu dünyayı cennette, cehennemde yapmak biz insanoğlunun elinde.
Yıllarca vefakarlığına karşı gördüğün nankörlükler peki?

O Vefakar , temiz kalpli insanlar bunca gördüğü ihanetler, vefasızlıklar, nankörlükler karşısında nasıl eskisi gibi güvenecekti?
Nasıl sevecekti insanları?
Elinden tuttuğu hayatın akışına karşı beraber mücadele ettiğin o dostlar
birer birer çekip gitmiyor mu?

Kimisi en yakınında ki komşun...
Kimisi canından çok sevdiğin, kardeşin yerine koyduğun,
Ablan, Abin gibi sevdiğin insanlar...!

Kimisi sınıfında ki dostun, kimisi sevdiğin...!

Çekip gitmediler mi?
Bir veda bile etmeden bırakmadılar mı?
Onca iyiliğine, dostluğuna, nankörlük etmediler mi?

Hata hep bizdeydi aslında...
Biz gibi sandık insanları...!

Dedim ya o Vefa duygusu , o duyguya sahip olan insanları kırmamak gerek asla.
Çünkü onlar ince düşünür, çabuk kırılırlar.

Bu güzel duyguya sahip olanlar mı?
Onlarda çevremizde bizi biz yapan, bu hayatı çekilir yapan cennet kokulu insanlardır.

Ne de olsa dünya o güzel insanların hatrına dönmüyor mu?