Şimdi elde avuçta ve kalpte ne varsa bırakıp gidiyorum. Adını bile anmayacağım.
Yokluğun zerre dokunmayacak, sebepsiz yere kendimi hırpalamayacağım.
Evinizin önünden geçerken senin için söylediğim şarkıları geç, ayak sesimi bile duymayacaksın artık.
Önüne serdiğim ömrün bir gününe bile değmezmişsin.
"Hikayeler yazılır bu aşk için" derken haklıymışsın.
Aşkımız hikaye imiş çok geç anladım...
...
Bu cümleleri kurma gafletine düşersem bir gün kesin rüya görmüşümdür.
Bu rüyayı anlatıp kızdırırsam seni kusura bakma ve aptallığıma ver şapşallığıma say..
Çünkü ben ne seni bırakıp gidebilir ne de unutabilirim.