’elleri avuçlarımda
yetim kalan sevgili hoş git...’’

......

avuçlarına düşen ten’im,
rahmet hırkasını beklerken
neden şifasını esirgesin senden
yarasına merhem bekleyen seher vakitleri
gafil değil ki arlanma bilsin…

saçlarım ve kalbim..
bir perde mesafesinde
dağınık, küskün
anla işte…
göğsümün sol yuları
’sen’ sekiyor …
nerdesin ?

iyi değilim bugünlerde
tutunamıyorum kendime
kimsesiz karanlıklar bak
sensizliği ezber etmiş
arşınlıyor...

içimin fırtınası med-cezir
hangi caddeye baksam
yokluğunun çaresizliği seyirde
anla işte…
aynaya her baktığımda
gözlerimi çivileyen zindan!
ruhumu saran bu gece!
kıvranıyor…
azap yeri
beddua ediyor sevgili…
deva beklerken kalbim
hayalin pişiyor gözlerimde…

apansız düşlerde saçlarımdan
ilmik ilmik dökülen
asi yokluğun var…
ey kitabımın mızrabı
ey gözümde sürmem
ey gönlümün yeganesi
yumruk yumruk kalbime neydi kastın?
...

*Belma KARACA*