Bir Akşam Üstü
Yürüyorum bir akşam üstü bom boş bir kaldırımda
Kimsesiz, sessiz, usulca yavaş adımlarla
İlerde bir bank görüyorum o da yalnız ve soğuk
Oturuyom uzak kıyıların ışıkları görünüyor yavaştan
Bir el dokunuyor omzuma bakıyorum kimse yok
Bu bir his mi acaba diyorum bekleyiş içinde
Kalkıp yürümeye devam ediyorum
Kimsesiz, sessiz, usulca yavaş adımlarla
Dilimde bir şarkı; dost bildiğin nerde
Yar dediğin serde
Kardeş dediğin elde
Ömür dediğin bir nefeste
|