Bu söz de ilk bakışta deyim intibası uyandırmaktaysa da insanlara bir nasihatte bulunduğu, hüküm bildirdiği için bizce atasözüdür.
Anlamı şöyledir: İnsanın boş oturması, bir işle meşgul olmaması her yönden sakıncalıdır.
En sevdiği, becerdiği işlerden başlayarak mutlaka zamanı çalışarak geçirmelidir