Ve zaman.. Zaman bazen insanı haklı çıkarır bazen yerin en dibine.. görünmezliğe sokar.. Ve zaman bazen insandan bir şeyler alırken bir şeyler de verir... Mevsim gibidir insan bazen boran olan bir kış, bazen kabuk bağlatan bir güneş yanığı havasında yaz.. Dedik ya zaman diye zamanda böyledir işte.. bazen tebessüm ettirirken bazen de ağlatmayı çok iyi bilir.. Kimi zamanda sızlatmayı, acı çektirmeyi çok iyi bilir.. Verdiği acının bir sebebi yoktur aslında bazen geçen yıllara bazende yarın yanında olmayacaklara..

Delirtir insanı.. Akıl sır ermez yaptığına, yediğine, içtiğine ve baktığı herşeye.. Anlamsız kelimeler üretir ve anlamsız cümleler kurar.. Zaman işte insandan alıp götürüyor insanın kendi sözcüklerini harflerini.. Öyle kıymetlidir ki zaman geri dönüp baktığınızda gözünün kenarında bir su damlası birikir işte o zaman, o zaman anlar insan zaman ne kıyetliymiş.. Ve bazen de zaman kıymet bildirir kaybedilenlere kazanılanlara ama fark ettirir boşlukları da var olanı da.. Zaman...