Gulmek ile aglamak arasinda monoton bir hayatin girdabinda savrulup giderken, uzerine olu topragi ortulen bir bedenden silkinirken ufacik kivilcimlar, gun isigina ve suya hasret bitkiler gibi tatsiz tutsuz yasama sarilirken, evden sokaga her cikista zifiri karanlik sokaklarda golgemizi ararken bir ‘Umut’ isigi oldun ‘Sen’ hayata.
Kalemine sağlık
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]