sen yarım kalmış bir aşkın kaçınılmaz sürgünü,
katlanan göğsündeki kayaya.

sen orda şimdi bir hüznü köpürt,
ben bir çocuğa su vereyim burda.
ben ki kiracıyım bir acıya.

sen imzalarsın sabah akşam defterini, bensizliğin.

sen ey kendiyle yetinen; artık suyumuz bulanık,
bir güneş bile olsa sonunda yolumuz kırık,

önümüz karanlık ve ağır tuğrası alnımızda padişah yalnızlığın
ama yine de umudumuz kalabalık.

- metin altıok