insanın hainliği, yaralarını kabullenmediği için. yaraları sevmek lazım.
karanlığı da. karanlık iyidir, kir tutar. acıysa insanı tok. gece kadar insanı seven yok..

bazıları iyi ki var, kimileri neyse ki yok.

ama sen niye yoksun?

çok önce, birini pencere kenarına çiçek koyacak kadar sevmiştim. seni,
mektup yazacak kadar seviyorum. bu da hiç fena değil.

sen de yaz. perdeleri kapalı evinden çıkmayacak olsan da yaz..

hadi yaz sen de...

çünkü, birini mektup yazacak kadar seviyorsan, ne mutlu sana!

yaşıyorsun..

kemal hamamcioglu