|
İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!
|
|
Annemin yüzüme şok içinde baktığını hatırlıyorum. Benim inanılmaz rahat olmama ve umursamayışıma şaşırmıştı. Savaşın bittiğini fark ettim ve derin bi oh çektim sadece. Deli gibi ağlıyodu. Durmaksızın ağlıyodu. Sanırım delirdiğimi düşündüğü için ağlıyodu.
Ben sadece artık beni yoran bir mücadelenin olmayışını hissettiğim için bomboştum. Sanki saatte 180 km/s hızla bir gülle kalbimin ortasına inmiş ve kocaman bi boşluk açmıştı. Ve ben o boşlukla napıcağımı bilmiyordum.
Aynı boşluk. Aynı bıkkınlık. Aynı vazgeçiş.
________________
Too glam to give a damn
|