Yalnızlık mevsiminin en tenha gecesinde ve en d/ağlandığım anda varlığımı sorgularken aşkın hatırına koyulduğum o uzun yolculukları hatırlıyorum. Bu yolculuklarda, bir ömür boyu yakama iliştirdiğim hercai metruk düşlerdi bana yol gösteren.. Camdan bir kavanozda saklıydım aslında ezelden. Belki başarısız bir anıtın gölgesiydim insanlığımla çıktığım yolda. Ama ödün vermedim insanlığımdan kaçarken insanlardan, kaçarken kendimden. Masum kalmışlığım oldu mu acaba o ilk farkındalık kazandığım çocuk yaşımdaki gibi. Her zerremde hissetiğim sevgi umut ve inanç olmasa kurtulabilirmiydim ki isyankar matemlerimden.
_qölge_

Okuduğum şiir İbrahim Eroğlu'na şarkı düzenlemesi Nihat Demirci'ye aittir.

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]