| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | yorgundum. empati yapmak bile istemiyordum artık. her bağladığım düğümün elimde biraz daha yara açmasından bıkmıştım.
yaraların acısı sevgiden ağır basıyordu. hiç bir şey değişmiyor dönüşmüyor daha da batıyorduk. pamuk ipliğine tutunuyordum. pamuk bile utanıyordu halinden.
katilin kim olduğunu bildiğim bir polisiye film izliyor gibiydim. rengi soluk, neşesi kaçıktı. sürekli yağmur yağıyor ama hiç gökkuşağı çıkmıyordu.
gökkuşağı olmaya karar verdim ve yağmura veda ettim.
tüm bereketine teşekkür ederim.
________________ Too glam to give a damn
|