yaşadığımız duygular, bizi bize tanımlar. hangi duyguları, hangi halleri yaşıyoruz.
işte bu haller, bizden yansıyanlar, aslında bizim içimizde olan potansiyelden yansırlar.
hem geçmişimizin hem de geleceğimizin her bir noktasının izini taşır. herhangi bir konu diyelim ki sizi öfkelendiriyor.
bu öfke aslında bizim bir şekilde bir organımıza bağlıdır. aynı şekilde bedenimizin titreşimine de bağlıdır.
bu öfke bizden çıktığında bize çoğalarak dönecektir. bumerang gibi. ayrıca benzerlerini toplayarak ve çoğalarak.
ne zamanki öfkenin kaynağını sebebini bilerek, farkederk onu dönüştürme yetkisini kullandığımızda artık dönüşür.
daha doğrusu, farkettiğimizde artık bizim ona ihtiyacımız kalmaz.

bazı kişilerde öfkeye ihtiyaç gerçekten devam edebilir. hayatında ateşi yoksa, öfkeyle ilerlemek ihtiyacında olabilir.
işte o zaman kişi öfkenin onu yönetmesine izin verir. eğer etrafımızda öfkelenecigimiz kişiler mevcutsa, sebebi biziz.

sevgi her zaman öfkeyi yutar, ama öfke de sevgiyi emer.

ne kadar çok sevgiyi arttırırsak, diğer biçok olumsuz duygu ve halin azaldığını görürüz.