@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] ... Yani iki kere tanıştığım insan...
Bir insan biriyle niye iki kere tanışır ki?

İlk tanıştığım adamı pek fazla hatırlamıyorum çünkü tartışmışız. Tartışmışız diyorum çünkü hiç sevmem hoşlanmadığım insanları hatırlamayı... Uzaktan sinsi sinsi izleyip, laf sokmayı kendine görev edinmiş olmasından mütevellit tartışmışızdır mutlaka. Çünkü var öyle huyları. Eh... Bende de var biraz delilik... İkimiz de sopamızı saklamadıysak demek, tartışmışızdır. Ve izleyenler kesin iki aristokratın ağız dalaşını izlediklerini sanmışlardır. Çünkü var öyle burnundan kıl aldırmayan tavırları.

İkinci tanışmamız ise, ilkinin aksine, dün gibi aklımda. Çok saygılı, Türkçeyi düzgün kullanan, espirili bir insanla tanıştım. Tanıdıkça öğrendim ki, duyarlı ve merhametli de bir insan. Merhamet ve vicdan, insanı insan yapan duygulardansa eğer; bolca var kendisinde. Huysuz tavrının altında, çocuklara, kadınlara ve hayvanlara önem verip, tırnaklarıyla tırmalaya tırmalaya hayata tutunan genç bir adam var. Okyanus ötesindeki bir anneyi doğum gününde mutlu etmek için çaba sarfedecek kadar zarif bir gönül var.

Size hangi tarafı denk gelir bilmem ama insanları ve hayatı çok erken tanımış olan her insan gibi Siyah da adamına göre davranmayı ustalıkla yapar. Yaklaşırken bunu aklınızda tutmanızı tavsiye ederim.

Siyah, iki kere tanışmış olmamız sıradan bir tesadüf olamaz. Demek ki birbirimizden öğreneceğimiz bir şeyler var. Şu eserle sonlandırayım...
Geçmiş için çokça uygun lirikler. Belki, sırra kadem basmışken, çatlaklardan sızan beyaza yol vermenin tam vaktidir.

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Sevgilerimleden daha çok saygılarımla... :)

D.T.