04 Mayıs 2021, 15:34
|
#1
|
|
|
- Nezaket -
Son zamanlarda öyle bir hal almış ki toplum denen yapı sanki toplum değil de benciyiz. Herkes "ben, ben, ben". İnsanların hayatlarını, yaşam standartlarını, sosyo ekonomik durumunu ve kültürel çevresini bile bilmeden insanları aşağılamak kanımıza işlemiş. Senin sevdiğin müziği sevmiyorsa cahil, senin izlediğin filmlerden hoşlanmıyorsa yobaz, seninle aynı partiye oy vermiyorsa koyun. Her şeyden önce insanların sadece insan olduğunu kibrin şeytandan olduğunu unuttuk bizler. Nezaket göstermeyi öyle unutmuşuz ki "teşekkür ederim" demek "nasılsınız" demek bile nezaketli gelir olmuş. Ben iyiyim sen nasılsın sadece sorulmak için sorulan bir soru haline gelmiş ve ne onun gerçekten iyi olup olmadığı ile ilgilenir olmuşuz ne de başka şeyle. Kendimizi ifade edecek binlerce kelime varken biz her seferinde "hakarete, küfre, aşağılamaya" ihtiyaç duyar olmuşuz. Eş anlamlı binlerce güzel kelime varken nasıl farklı dillerde küfredilir buna bakar olmuşuz bizler. Allah'ın bile kullarına sadece "takva" ayrımı yaptığı şu gelip geçici diyar da biz herkesi kendimizden alçakta görüp küçültmeye çalışmışız. Nasıl peki başardınız mı ? En büyük kul hakkının kalp kırmak olduğunu unutarak başardınız heralde. O kalplerin yükü size ağır gelir. Çünkü kimin kalbinde hangi cennet vardır bilinmez. O kırdığınız yerdeki çiçeği açtıramazsınız bazen. İnsanların hayatlarında yıkım yaratmaya da hakkımız yok. Küçükken yapılan bir küçük şaka bile o insanın ömür boyu travma yaşamasına neden oluyor buna kimsenin hakkı yok. Beden dilinden geçtim bi gülümseme, bi nasılsın demek, iş yerinizde size çay dağıtan o amcanın ismini bilmek, siz yemek yerken yemeyen arkadaşınızı fark etmek, yolda kazı yapanlara kolay gelsin demek sizden bir şey götürmez. Aksine kazandırdığı şey tarif edilemez.
Daha masum bir dünya temennisiyle..
________________
bazen insanlar iyilesmek istemez.
cünkü ,
icindeki acı sevdiklerinin son hatirasidir..
per aspera ad astra ✨
|
|
|
|