Onbeşinci asırda yaşamış, nükteleriyle meşhurdur.
Şiirlerinde Andelibi adını kullanmıştır.



Kastamonu’ya bir kadı gelir, rüşvet almadan iş görmemeleri için bendegânına tembih ettiğinden gelen iş sahiplerini :
‘Efendi uyur!’ diye kapıdan çevirirlerdi;
elinde bir hediye gördüler mi de: ‘Efendi buyur! derlerdi.

Andelibi davasında haklı olduğu için eli boş gitmiş ve dört beş sefer de kadı efendi kapısından tersyüzüne dönmüştü.
Nihayet bir kelle şeker, iki balmumu alır, kadının iki gözüne basmak için iki altın ayırır ve işini görür. Bir gün bir mecliste yarândan biri:
-Mahkemede işim vardı…Gittim…Kadı efendi uyuyormuş…Çok üzüldüm.
Deyince zarif şair tutulacak yolu tarif eder:

Eğer destin tehi varsan Efendi uyur derler.
Eline zer alub var sen, Efendi gel, buyur derler!…

Alıntı