Sen geceme yıldız oldun da,
Ben uyuyamı kaldım.

Sen yüreğime kahır oldun da,
Bir gün sitemli bir söz mü kullandım.

Sen bana yar oldun da.
Ben yaralarını mı sarmadım.

Eyy gece gözlüm eyy,
Sen gül oldun da,
Ben bülbül mü olmadım.

Şimdi çıkıp karşıma çatma kalem kaşlarını.
Gözlerime hüzünlü bakışlar atıp ta,
Kısırlaştırma yarınlarımı.

Sen bana şiir oldun da,
Ben şair mi olmadım.

Yükleme göz bebeklerime gitmelerini.
Sırtımda duruyor geçmişin izleri.
Masalımın dişi kırık,
Hikayemin paçası yırtık.
Ve ağzı yüzü kan revan düşlerim gittiğinden beri.

Sen bana kaya oldun da,
Ben yosun olupta sarmadım mı seni.

Sen bana gel dedin de,
Ben yolları mı bahane ettim.

Şimdi sen geldin de,
Bir ben kaldı mı eskisi gibi..

Sadullah Karakaş