Ben, senin en büyük ayıplarına yorgan oldum. Bunu unut.

Herkesin sana sırt döndüğü günlerde bile yüzüne cennetin haritasına bakar gibi baktım. Kendi kendine bile inanmadığın zamanlarında sana bir peygambere inanır gibi inandım. Unut.

Ben, emdim senin zehrini. Adım bastığın her yol yarılıyorken, yanında yürümeyi göze aldım, kabul ettim. Unut

. Ben, senin için kendim ile savaştım. Kendimi değiştim sana, kendimi yenilgiye uğrattım. Unut.

Ben, etrafındaki herkes karanlığına mum yakmaya erinirken, sana gün, güneş oldum. Biliyorsun, Çarpmadım suratına hiçbir eksikliğini, tamamlamaya çalıştım. Başardım ya da başaramadım, bilemiyorum ama denedim

. Ben seni tamamlayabilmek uğruna, eksildim. Biliyorsun, Çiğnedim gururumu. Tüm gidişlerini temize çektim, seni haklı çıkaracak sebepler uydurdum kendime

. Bekledim. Ne zaman çağırsan, gözyaşlarımı silip geldim. Belli etmedim sana hiçbir kırgınlığımı. Biliyorsun, Sen beni çamura da batırıp çıkarsan, ben toz kondurmadım senin üzerine. Unut

Ben, senin dikenlerini bastım üstüne kalbimin. Unut. Sevilmeyeceksin demiyorum ama

Bir daha kimse benim gibi, Bir daha kimse benim kadar asla! Sen, Sana ömrünü verebilecek birini kaybettin.

Sen, Seni kurtaramayacaksa bile, seninle yanacak birini kaybettin

Sen seni kaldıramasa bile, seninle düşecek birini kaybettin.

Ben üzüldüm, Geçer. Sen kaybettin! Bunu istesen de unutamazsın.

ALINTI...