Şafağın kızıl vakti şahidim olsun ki ..
Senden sonra kimse girmedi gönlüme ..
Ayın şavkına benzeyen yüzün ahdım olsun
Gayrı kimseyi sevmeyecek bu yüreğim ..
Sen bir öldün ..
Ben sonra her gün bin kez öldü ..
Bak yine mezarındayım,
Seni saran toprağa yüzüm sürmekteyim ..
Kaç gün oldu, yılmı yoksa asır mı?
Haftanın hangi günü idi seni benden alan
Hangi cami selası idi ölüm ilanını yayan
Toprağına kurban olduğum;
Bana da bir kefenlik yer var mı yanında.

....

Kışları sevmezdin ya;

içime dert oldu bak, üşüyor musun?
hani korkardın karanlıktan;
Söylesene ayın dolunayı ordada gözükürmü
Bahar geldi sevdiğim;
Kim karşılayacak benimle sabah güneşini,
Kara toprak seni benden dahamı çok sevdi
Sevdi de bundanmıdır gelmemen ...
Elimde saçlarını bekleyen papatyalar,
öksüz kaldı ..
Sana şimdi hangi şairin şiiri ile,
meramımı anlatayım ..
Hangi ananın ağıdı ile
öldüğüm inanüneip, kafamı taşlara vurayım.
Kurban olduğum sevdasına;
Benim ismimede yer varmı musalla taşında

....


Kızma bana, kırılma olur mu ..

Her gün toprağa bir avuç alıyorum ..
Sımsıkı sarılıp ancak uyuyabiliyorum ..
Yoksa bu hasretlik çekilecek gibi değil.
Senin gibi kokmasa da, ne bileyim ..
Belkide sen toprak gibi kokuyorsun artık
Biliyor musun?
Benim için deli, aklını yitirdi diyorlar
Neymiş; mezar taşı ile konuşuyor muşum?
geceleri apansız uykuda bağırıyor muşum?
Her gün ziyaretine geliyor,
Yağmurda üstüne şemsiye açıyor muşum?
inan aldırmıyorum;
Ne bilsinler ki,
Mezarında, geriye kalan ömrüm yatar ..
Bilmezler ki yüreğim yokluğunda
kanar,
Anama Babama içerliyorum da, Neyleyim toprak kokulum ..
Bana da, Ruhunun yanında yer açsana ..

Alıntı