Tabiri caiz olmayan müsait hikayeler kuruyorum
Sofrada duran ekmeğin yanina.
el vermediği kadarını taşıyor yalnızliķ
Fazla sahipli, az da hiçlikten,
Bugün duyguların şükran günu olmaliydi
Uzak bir selamı karşiliyor kalbim..
İcim ah icim, toy bir mezarlıga dönüşüyor,
Bir aylıgin ilk gözyasinda
İncitilen gökyüzünün hırsına buründü yağmur.
Yeryüzü sevgisiz evlerin misafiri..
Pencerinin öLcüSü kadar artık qökyüzü..