|
İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..!
|
|
"Anlamıştım niyetlerini suçlamalarını dinledim sadece. Kendimi savunmak kendime saygısızlık olacaktı. Hiçbir şeyi açıklamaya çalışmadım. Ağlamadım, üzülmedim, ses çıkarmadım, bağırmadım sadece durdum ve olacakları bekledim.."
Nereden baksan azalıyor insan. Duygu duyguyu çoğaltır derler ama bu yüzyılın yalanlarından biridir. Hissizleşmenin kötü bir şey olduğu yanılgısını en çok da yaşayınca öğreniyor insan. Neyi çok görürsen, duyarsızlaşırsın/şaşırmazsın. Bu sebeple zamanın bizlere biriktirdiği gerçektir.
Tabii bu senin yitirmişliğin anlamına gelmiyor yaşadığın acılar. Aksine gardını çoğaltıyorsun mesela. Eskiden kendine sorduğun "Neden ben bunları yaşamak zorundayım" sitemi yerine, "Herkes bir şekilde yaşıyor, ben bunu atlatmalıyım." diyorsun mesela.
Acını yaşa. Yüzleşmeden bunların hiçbiri olamaz. Yüzleşmezden aşamazsın, değersiz kalır duyguların. O yüzden acını kucakla. Sonrasında aynı durumunla karşılaştığında sana söz veriyorum, daha dayanaklı olacaksın.
Emeğine yüreğine sağlık birtanesi ;heart
|