Adam: ”Beni anladığını sanıyor ve üç-beş sözcükle tanımlayıveriyorsun. Oysa her şey göründüğünden çok başka.”

Kadın: “Yani, herkesin bir gerçeği, bir de kimsenin göremediği yaşamın gerçeği var; öyle mi?”

Adam: “Tam tersi, yaşamın bir gerçeği ve kimsenin göremediği, herkesin bir kendi gerçeği…”

Kadın: “Peki, diyelim ki öyle; bu ikisi arasındaki dengeyi nasıl kuruyorsun?”

Adam: “Seninle.”