İnsan sevdiği ve gönül bağı ile bağlandığı birinin aynı zamanda "doğru kişi " olduğuna da inanır. Yanılgı ve yanılgıya bağlı acılar da bu noktadan sonra başlar.
Sanıldığının aksine karşılıklı sevme ve sevilme refleksi, tek başına "doğru kişi"nin kriterlerinden değildir.
Doğru kişi üzmez mesela, ağlatmaz. Hatta özletmez; özletmeye bile kı-ya-maz..
"Kıyamamak" doğru kişinin ilk ve en belirgin özelliğidir. Ona eksik hissettirdiğiniz ne olursa olsun, kutsar gözyaşınızı, düşürmez yere..
Ama sevilen kişi öyle değildir. O üzer, özletir, ağlatır, hatta......