IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi - Tekil Mesaj gösterimi

**Loverman** · 02 Kasım 2020, 01:17

Yorgunum çünkü yorgunluğumun yaşamak gibi bir anlamı var

Sevingül Bahadır - Bir Masaldır Yaşamak

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

bir kimliksiz hikaye vuruyor yüzüme bir süre sonra gecenin en eşref saatinde yine ne garip. ve ben, hikayenin anlamsızlığına ve şimdiki zamandaki işlevsizliğine istinaden biraz daha içiyorum. akla geliyor, akla getiriyor bir karanlık gece, parmağının ucundan saçına kadar ezbere bildiğin o kadını ne garip. bu belleği alaşağı eden belli belirsiz hikaye ne garip. kendini bu yaşa kadar hiç sevilmemiş, önemli ve özel hissettirilmemiş adam ilan ettiren hikaye ne garip.

ve ben takılı kaldım kitaplara, yorulana kadar. yitirdiğim ne kadar kıymetli zaman varsa ve yitirdiğim ne kadar kıymetli insan varsa uğramadığım, uğrayamadığım. hoş görsün beni.

ve sen takılı kaldın insanlara, kalbini ve gerçekliğini yitirene kadar. yitirilmiş ne kadar kıymetli hatıra ve yitirilmiş ne kadar kıymetli söz varsa zihninin ucuna kıyısına bile dokunmayan şimdiki zamanda. affetsin seni.

aslında mevzu geçmiş zamanın öznesinden, şimdiki zamanın zamirinden ibaret de değil tabi. mevzu belki de eskisi gibi ısıtmayan güneş, mevzu belki de insanların kalbinin dışarıdaki havadan bile soğuk olması.

aslında ne güçtür ki beyhude ve zorba bir güçle adını ezberliyorum insanların kaç zamandır. böyle bir şey işte, beni kendime alıkoyduğum, ihmal ettiğim, kandırdığım bir mesele bu. bu iş işten geçince beni yapısal olarak parçalara ayıran bir oyun. alkışsız, sevimsiz, gürültüsüz bir hâl alan yalnızlık bu oyunun adı, oynamak zorunda olduğum, oynadığım, oynadıkça eylemsiz, oyunsuz kılan.

gülümsedim, dans ettim zamanında, iki bira da içtim en asgari sürede, el ele tutuştum en azamisine kıyasla, tabi bir de güvendim, aşık oldum tabi ve birilerinin de söylediği gibi dünya benim sandım.

ve buralara bir şeyler yazma isteği doğuran bu boş beleş hissiyata istinaden bana vuran şu soru zihnime düşüyor. bir mutluluk en fazla ne kadar uzun sürebilir ki? en fazla ne kadar?

ve her yer tiyatro sahnesine döndüğüne göre, rol becerilerimiz en fazla ne kadar işlevselliğini yerine getirebilir ki? en fazla ne kadar?

bilmiyorum.

ve biliyorum, kendi hayatıma ıska geçiyorum.

ve kendi hayatını ıskalamamalı insan.

Alinti

02 Kasım 2020, 01:17	#1
Loverman	Bir Masaldır Yaşamak Yorgunum çünkü yorgunluğumun yaşamak gibi bir anlamı var Sevingül Bahadır - Bir Masaldır Yaşamak [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] bir kimliksiz hikaye vuruyor yüzüme bir süre sonra gecenin en eşref saatinde yine ne garip. ve ben, hikayenin anlamsızlığına ve şimdiki zamandaki işlevsizliğine istinaden biraz daha içiyorum. akla geliyor, akla getiriyor bir karanlık gece, parmağının ucundan saçına kadar ezbere bildiğin o kadını ne garip. bu belleği alaşağı eden belli belirsiz hikaye ne garip. kendini bu yaşa kadar hiç sevilmemiş, önemli ve özel hissettirilmemiş adam ilan ettiren hikaye ne garip. ve ben takılı kaldım kitaplara, yorulana kadar. yitirdiğim ne kadar kıymetli zaman varsa ve yitirdiğim ne kadar kıymetli insan varsa uğramadığım, uğrayamadığım. hoş görsün beni. ve sen takılı kaldın insanlara, kalbini ve gerçekliğini yitirene kadar. yitirilmiş ne kadar kıymetli hatıra ve yitirilmiş ne kadar kıymetli söz varsa zihninin ucuna kıyısına bile dokunmayan şimdiki zamanda. affetsin seni. aslında mevzu geçmiş zamanın öznesinden, şimdiki zamanın zamirinden ibaret de değil tabi. mevzu belki de eskisi gibi ısıtmayan güneş, mevzu belki de insanların kalbinin dışarıdaki havadan bile soğuk olması. aslında ne güçtür ki beyhude ve zorba bir güçle adını ezberliyorum insanların kaç zamandır. böyle bir şey işte, beni kendime alıkoyduğum, ihmal ettiğim, kandırdığım bir mesele bu. bu iş işten geçince beni yapısal olarak parçalara ayıran bir oyun. alkışsız, sevimsiz, gürültüsüz bir hâl alan yalnızlık bu oyunun adı, oynamak zorunda olduğum, oynadığım, oynadıkça eylemsiz, oyunsuz kılan. gülümsedim, dans ettim zamanında, iki bira da içtim en asgari sürede, el ele tutuştum en azamisine kıyasla, tabi bir de güvendim, aşık oldum tabi ve birilerinin de söylediği gibi dünya benim sandım. ve buralara bir şeyler yazma isteği doğuran bu boş beleş hissiyata istinaden bana vuran şu soru zihnime düşüyor. bir mutluluk en fazla ne kadar uzun sürebilir ki? en fazla ne kadar? ve her yer tiyatro sahnesine döndüğüne göre, rol becerilerimiz en fazla ne kadar işlevselliğini yerine getirebilir ki? en fazla ne kadar? bilmiyorum. ve biliyorum, kendi hayatıma ıska geçiyorum. ve kendi hayatını ıskalamamalı insan. Alinti ________________ bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti.
	Alıntı Yap