[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Bazen oluyor. Dünyayı izlerken, hayatın yanımdan sessizce geçip gittiğini hissediyorum; elleri cebinde.
Hiçbir tepki vermeden ördekleri izliyorum.
Sonra arkasından bakıyorum meraksızca. Sonra hayatı izlemeye devam ediyorum. Sanki onca şey yaşanmamış, sanki hiçbir şey içime oturmamış gibi.
Bazen Füruğ Ferruhzad’ın sesi düşüyor aklıma:
“Nasılsa büyüdü kalbimin yarımlığı.”
Ardından fısıldıyor:
“Hiçbir yarı, tam edemedi yarımlığımı.”
Ben, yarımı mı arıyordum,
yoksa elimdekileri tam etmeye mi çalışıyordum, bilmiyorum.
Bildiklerim az:
İçimde, hayatın kaçıp gittiğine dair bir telaş var
ve ona hâlâ bir çare bulamıyorum.