Ben seni uzaktan sevmeyi beceremedim…
Kalbim mesafeye alışmadı, hasrete razı olmadı.
Sana her baktığımda içimde yangınlar koptu,
Ruhum adını her fısıldadığında, içimden bir dünya yandı.
Ben senin ışığına sadece hayran kalmadım,
O nurun içine düşmeyi göze aldım.
Yandım, kül oldum, dağıldım…
Ama geri dönmeyi hiç düşünmedim.
Sen bir şem isen, ben o ateşe secde eden pervâneyim.
Dönmek değil niyetim,
Kaybolmak… erimek… yok olup sende var olmak.
Bana “yanarsın” dediler,
“Acır” dediler,
“Kendini kaybedersin” dediler…
Olur dedim.
Zaten ben seni bulduğum gün kendimden vazgeçmiştim.
Varsın canım yansın,
Yeter ki kalbime bir kez daha değ sin.
Çünkü senin ateşinde kül olmak bile,
Bu dünyada en şerefli son benim için…
Emegine sağlık kalbim mükemmel olmuş
