Bir insanın kendine saygısı olup olmadığını anlamak için söylediklerine değil, tahammül ettiklerine bakarsın.
Kırıldığını belli edemeyen, değersiz hissettiren davranışları normalleştiren, sırf yalnız kalmamak için kendi çizgisini paspas eden biri… kendine değil başkalarına sadıktır.

Ama kendine saygısı olan biri?
Kimseyi küçültmez ama kimsenin onu küçültmesine de izin vermez. Sevginin de saçmalığın da bedelini bilerek yaşar. Kapıyı çarpmaz; gerekirse sessizce çeker gider çünkü kendi değerini pazarlık konusu yapmaz.

En net ölçü budur:
İnsan kendine saygı duyuyorsa, kimse ona sınırını öğretmek zorunda kalmaz.
Duymuyorsa, herkes ona haddini hatırlatır.