| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | Bu bir kayıp değildi. Bu zaten açıkça belli olanın yüzüme tokat gibi çarpılma anıydı. Bundan sonrası için, öyle bir sustum ki eninde sonunda bu fark edilecek. Amacım fark edilmesi de değil. Amacım aslında hiçbir şey.
İçimde bir yer kendime kızıyor, paye verdin diye. Ama o anda kısmen farklıydı kafamın içi.
İçmek bahane, zincileri kırmak şahane idi. Ama kendimde en sevdiğim şey, insan silince o insana kendi varlığından dahi şüphe duydurtmam oluyor.
En azından ne düşünüyorsam açıkça söyledim. Artık bunun ağırlığını içimde taşımıyorum.
Sözde beni düşünerek verdiği cevaba da aldanmadım.
Her şey daha farklı olacak.
Biraz daha kendime odaklanma zamanı geldi.
Yalnızlık, sen benim en güvenilir sığınağımsın.
________________ 𝒯𝒶𝓉𝒶𝓀𝒶𝑒! ~ 𝑀𝒶𝒹𝑒𝓂 𝒷𝑜𝓏𝒶𝒸𝒶𝓀𝓉ı𝓃, 𝓃𝑒𝒹𝑒𝓃 𝒹𝓊̈𝓏𝑒𝓁𝓉𝓉𝒾𝓃 𝒷𝑒𝓃𝒾? |