.
.
.
Bazen insan, sustuğu yerlerde en çok konuşur.
Kalabalıkların ortasında bile kendi sesini duymaya çalışır,
bir yankı gibi dolaşır içindeki sessizlikte.
Her hatıra biraz sızlar,
her kelime biraz geç kalır.
Ama yine de yazar insan —
çünkü bazı duygular, susmakla dinmez.
Bu satırlar, belki de içimdeki en sessiz çığlığın yankısıdır.