28 Ekim 2025, 17:06
|
#1 |
| |  Kalp Sevebilir, Ama Ruh Sadece Kendine Benziyeni Sever
Kalp Sevebilir, Ama Ruh Sadece Kendine Benziyeni Sever
Kalp bir anda sever,
Bir bakışta yanar,
Bir sesin sıcaklığında kaybolur,
Bir anın büyüsünde donar.
Kalp delidir,
Dünyaya ait,
Sever, yanar, özler,
Ve yine sever , her defasında.
Ama ruh.
Ruh sessizdir, derindir,
Herkesi tanır ama azını hisseder.
O sadece kendine benzeyeni sever.
Aynı yarayı taşımış olanı,
Aynı yalnızlıktan geçmiş olanı,
Aynı gökyüzüne bakmış olanı.
Bazen biri gelir,
Kalbin çarpar, ruhun susar.
Sonra biri daha gelir.
Bu kez ruhun fısıldar: “İşte bu.”
Onu konuşmadan anlarsın,
Dokunmadan hissedersin.
Sanki hep oradaymışsın,
Sanki hep sendeymiş o.
Kalp sever,
Ama ruh,
Ruh yalnızca
Kendini bulduğu yeri sever.
________________ {~~ Sevda yüreğe değdi, Yüreğim seni sevdi ~~} |
|
| |