Nice canlar gitti
Niye gitti, nasıl gitti bilinmez.
Bir sabah sessizliğinde, bir karanlık gecede
Bir nefes kesildi, bir umut söndü fark edilmeden.
.
.
.
Ölü bulunan nice yüz, daha gülmemişti bile.
Hayalini bile tam kuramamış, yarım kalmış nice düşler.
Toprak şimdi o düşlerin, o gülüşlerin üstünde sessizce duruyor.
Yaşı kaç olursa olsun,
Hepsi birer masumdu.
Hayalleri yarım kalmış,
Bir caninin elinde sönmüş nice güzel yürek!
Ve ne acıdır ki,
Her geçen gün yenileri ekleniyor bu sessiz listeye.
Birer birer değil artık, topluca kayboluyoruz insanlığımızdan.
Bir anne daha ağlıyor, bir baba daha yıkılıyor,
Bir kardeş daha neden? diye soruyor cevapsızca.
Nice canlar gitti
Ve giden her biriyle birlikte, biraz daha eksiliyoruz biz.