“İnsan” derler,
Arapçadır kökü,
Manasıysa: unutmak.
Unutur insan,
İyiliği unutur,
Vefayı unutur,
Kendini unutur,
nasibini unutur.
Rabbini unutur,
Şükrü unutur,
sabrı unutur,
merhameti unutur.
Kalbinin en güzel yerini bile unutur.
Ve sonunda,
en acısını yaşar,
İnsan, insan olmayı unutur.