Yağmur yağarken dünya susar.
Sokaklar yavaşlar insanlar içine çekilir
gökyüzüyle toprak arasında ince bir bağ kurulur.
O an her şey durur
ve içimizde yıllardır konuşmayan bir yan sessizce fısıldamaya başlar.
Yağmur sadece su değildir.
İçimize düşen bir duygudur.
Bazen çocukluğumuz bazen bir ayrılık
bazen de adını bile koyamadığımız bir boşluk gibi…
Kimi zaman bir pencereden izleriz onu
kimi zaman altında yürürüz
ve nedense hep aynı his:
Bir şeyler eksik… ama temiz.
Yağmur başladığında
hiçbir şey tam olarak eskisi gibi kalmaz.
Toprak kokusu geçmişi hatırlatır
camdaki izler hayalleri…
Ve biz yağmurun ritmine kapılıp
en çok sustuklarımızı hatırlarız.
Çünkü yağmur her zaman hüzün taşımaz.
Bazen affediştir.
Bazen içini boşaltmaktır kimse duymadan.
Bazen de
“iyi ki geçti” diyebilmektir ıslanarak.
Yağmur
bir nevi kalbin gökyüzüdür.
Ne zaman sıkışsa içimiz
bir yerlerden başlar damlamaya.
Ve biz ne zaman “unuttum” desek,
yağmur gelir —
bize kendimizi hatırlatır.
Yağmursohbet.com AİLEsi SAYGILAR sunar keyfler ola eşlik eden herkese saygılar .. & HiKaye &