& Sadece Arada Bir yerde &
Bazen varlıkla yokluk arasında bir yerde sıkışıp kalıyorum. Ne tam olarak buradayım ne de
tamamen gitmişim. Gözle görülürüm evet… Ama içimden bir şey sanki hep eksik. Sanki bir adım
geriden geliyorum hayata. Hep biraz uzakta hep biraz geç hep biraz yabancı…
Zaman geçiyor. Günler akıyor. Her şey olması gerektiği gibi ilerliyor gibi… Ama ben o akışın
içinde çoğu zaman olduğumdan emin değilim. Sadece izliyorum. Kendimi bile… Biri gibi uzaktan.
Dışarıdan bakınca “iyi”yim belki. Ama içimde anlamını yitirmiş kelimeler dolaşıyor. “İyiyim”
derken bile inandıramıyorum kendimi.
Kim olduğumu unuttuğum günler oldu. Ne istediğimi neden yola çıktığımı nereye varmak istediğimi…
Her şey bulanık. Netlik artık lüks gibi. Hissettiklerim bile tanıdık gelmiyor bazen. Hüzün mü
yorgunluk mu kaybolmuşluk mu? Adını koymakta zorlanıyorum. Çünkü bu hâlin tek bir adı yok.
Belki de bu yüzden: Arada bir yerdeyim.
İnsan bazen bir iç boşluğun kıyısında yürür gibi oluyor. Düşmüyorsun ama dengede de değilsin. Ne
kendine tutunabiliyorsun ne bir başkasına. Gülüyorsun ama samimi değil. Konuşuyorsun ama eksik.
Susuyorsun ama dolusun. Her şey bir şeymiş gibi ama hiçbir şey tam değil.
Bu hâlde en çok sessizlik büyüyor içimde. Gürültülerden kaçmıyorum artık. Kalabalıklar da
korkutmuyor. Ama sessizlik… O en gerçek ayna oluyor bazen. Orada kendimi görüyorum. Ya da
göremiyorum. Ama hissediyorum. Eksik kırık dağınık ama orada bir yerlerde duran bir "ben".
Belki de insan hayatı boyunca kendini bir yere ait kılmak için uğraşıyor. Bir yuvaya bir insana
bir hayale… Ama bazı anlar vardır; hiçbir yere sığamazsın. İçine bile. O zaman anlarsın: Sen
sadece duruyorsun. Geçip gitmesini bekliyorsun. Belki de kendini yeniden bulmayı…
Ve ben şimdi tam da o yerdeyim. Ne varım ne yokum. Ne güçlü ne zayıf. Ne umut dolu ne de tamamen
umutsuz.
Sadece… arada bir yerde.
YaĞMuRSohbet.com KEYF Alan eşlik eden herkese ayrı ayrı tşkler saygılar.. / Hikaye..