Kafamda çığlıklar,
yüreğimde volkanlar…
Senin gidişin bir tokat gibi indi suratımın ortasına,
ve ben hâlâ yerde, kanayan bir gururla yatıyorum.

Her hatıran bir bıçak,
her gülüşün bir zehir…
Öfkem sokakları yakacak,
özlemim ise kendimi…

Artık dönmeyeceksin,
bunu biliyorum…
Ve ben, kendi kırık ellerimle
dünyayı parçalayacak kadar öfkeliyim.