 Yerine Sevemem
liseden beri dinlediğim şarkı. romantik bir ergendim ben. aslında çocukken de romantiktim de ergenin romantiği, melankoliği daha fena, daha eflatun.
şarkıyı dinleyip dinleyip, sevgili anlamında yerine koyamayacağım kimsem olmayışına rağmen, içim parçalanır gibi dinlerdim. mideme otururdu bir şey, resmen gözlerim aşağı düşerdi üzüntüden. salak bir öğrenci sırasında uzak denizlere dalardım sanki.
ne bir avuntu ne de biraz ümit
ne yaptın bana nedir bu sessizlik
içimde birşey acıyor sen gelince aklıma
her şeyi
yerine sevemem
razıyım yapayalnız tükensim yıllarım ama
yerine sevemem
olmuyor denedim yine de yerine sevemedim her şeyi ...
ya arkadaş bunlar nasıl sözler ya. öyle ölmem füze at lafını ilk defa kullanmak istiyorum. allah belamı vermiş, gel sen de bir parça toprağı esirgeme filan diyesim geliyor.
keder kuyularında yüzüp, dert deryasında ufka bayrak sallayan bahtsız gibi hissediyorum. hâlâ hem de...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
bence bu şarkı çok öyleymiş gibi gösterse de eski sevgiliyle alakalı değil; yalnız olamayışı kabul etmekle alakalı.
hani yalnız da mutlu, güçlü olabilir insan, biliyoruz. gel gör ki o an geliyor; insan hayatını birisiyle paylaşmak istiyor. işte tam o anda yalnızlığa dayanamayacağımızı hissediyoruz ve bizden ne kadar beklense de o kadar güçlü olamıyoruz/ olmak istemiyoruz. standart bir hayatta iki kişinin kaldırması gereken yükü tek başına kaldırmak zor geliyor.
bence ''yerine sevememek'' bu: iki kişinin beraber yükünü sırtladığı bu hayatın ağırlığını tek başına kaldıramayacağını hissetmek.
bir nevi beklenene şarkıdır.
Alıntı *
________________
bende dahil bilmiyorum aga ne zaman başladı, ne zaman bitti.. / neyi ne kadar sevdiysem, o kadarı gitti.
Konu Reyhan tarafından (21 Kasım 2020 Saat 21:18 ) değiştirilmiştir..
|