 Sahipsiz Mektup
Köşede, tozlu bir gölge gibi bekliyor,
Mürekkebi kurumuş, her harf bir fısıltı, sözcükler yarım kalmış...
Gönderilmeyen her satır, birikmiş bir veda,
Dokunulamayan bir elin, zamanla silinen hüzünlü izinde.
Zamanın unuttuğu, soluk bir rüya gibi,
Sayfalar, rüzgarın esiridir, boşlukta dans eder usulca.
Adı silinmiş bir hayale yazılmış,
Hiçbir göz, asla değmeyecek bu sırra.
İçinde saklı, bir çığlık gibi sözcükler,
Sessizliğe gömülmüş bir vedanın çığlığı,
Kalbin en derininde, kapanmayan bir yara, ince bir sızı gibi,
Yalnızca gökyüzü şahit olacak bu dinmeyen acıya.
Belki bir gün, bir ruh uzanır,
Ve bu kaderine terk edilmiş mektup,
Bir kalpte derin bir yankı bulur…
Ama şimdi, sadece donmuş bir vedadır,
Sonsuz bir sessizliğin, karşılıksız fısıltısında...
________________ Başkalarını çözmeye çalıştıkça, kendimi
düğümlemişim haberim yok. |